Kim byli żołnierze wyklęci? Rozmowa z doktorem Arturem Piekarzem z lubelskiego IPN-u

W 2011 roku, w hołdzie ofiarom komunistycznych zbrodni, sejm RP ustanowił 1 marca Narodowym Dniem Pamięci "Żołnierzy Wyklętych". Historię żołnierzy polskiego podziemia antykomunistycznego, którzy po zakończeniu II Wojny Światowej nie złożyli broni i stawili opór komunistycznej władzy przybliżył nam doktor Artur Piekarz, naczelnik Oddziałowego Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN w Lublinie.

Z Arturem Piekarzem rozmawiał Mateusz Biernacki.

Żołnierzy wyklętych, komuniści nazywali zdrajcami i buntownikami. Byli torturowani i mordowani po bardzo często nieuczciwych procesach i wyrokach komunistycznych sądów. Starano się zrobić wszystko aby nie tylko fizycznie nie zostało śladu po niezłomnych, ale również wykreślić ich z pamięci ludzi i zapisów historii. Świadczy o tym fakt, że po wykonaniu wyroku śmierci, rodzina partyzanta nie otrzymywała ciała do pochówku. Żołnierze wyklęci grzebani byli w zbiorowych mogiłach na cmentarzach, łąkach lub lasach. Jednak pamięć o nich przetrwała.

Data 1 Marca nie jest przypadkowa, bowiem upamiętnia wydarzenia z 1951 roku. Tego dnia w więzieniu mokotowskim, znajdującym się przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie, strzałem w tył głowy pomordowano ostatnich przywódców organizacji Wolność i Niezawisłość. Zginęli wówczas pułkownik Łukasz Ciepliński oraz sześciu majorów: Mieczysław Kawalec, Adam Lazarowicz, Franciszek Błażej, Józef Rzepka, Józef Batory i Karol Chmiel.