Ostatnia ziemska droga śp. ks. prał. Henryka Nowaka

Diecezja drohiczyńska pożegnała śp. ks. prał. Henryka Nowaka. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli licznie zgromadzeni kapłani, siostry zakonne, rodzina, bliscy, przyjaciele i osoby świeckie, w tym mieszkańcy parafii, w których posługiwał, samorządowcy, strażacy. Kapłan zmarł 18 marca w wieku 96 lat. W Drohiczynie 21 marca sprawowana była Msza św. żałobna, której przewodniczył bp senior Tadeusz Pikus, uczestniczył też bp senior Antoni Dydycz. W Grodzisku 22 marca, Mszy Św. pogrzebowej przewodniczył bp Piotr Sawczuk. Eucharystię koncelebrowało ponad 50 kapłanów.

Bp Piotr Sawczuk w homilii podczas Mszy Św. pogrzebowej, mówił: - Słyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii słowa Jezusa „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.” (Mt 11, 28). Pokrzepiał Jezus, księdza prałata przez wszystkie lata jego długiego życia. Bo takiego pokrzepienia ten gorliwy kapłan szukał. Nie tylko innych karmił Słowem Bożym, niósł sakramentalną łaskę, ale i sam po te nadprzyrodzone skarby sięgał, sam ich prawdziwie pragnął. Wziął jarzmo Chrystusa na swoje marki i wiernie je niósł przez wiele lat. Z pewnością nieraz odczuwał jego ciężar, ale z pewnością odczuwał też jego słodycz i lekkość.

Modlitwie za duszę śp. ks. prał. Henryka Nowaka towarzyszyły liczne świadectwa i wspomnienia. Często były to anegdoty z jego życia. Opowiadano o słodyczach, które zawsze miał dla dzieci, o tym jak woził swoich uczniów na lody, o dobrym słowie które miał dla każdego. Wspominano płynące przez lata kapłaństwa słowa otuchy i upomnienia. Często przypominano o jego nowatorskich pomysłach i działaniach, które wyprzedzały ówczesne czasy, było to np. posiadanie projektora filmów i organizowanie wspólnych seansów filmowych, które gromadziły wiele osób ciekawych tej nowinki techniki.

Wśród wielu wypowiedzianych wspomnień były też świadectwa wielkiej gorliwości w głoszeniu Słowa Bożego. Zmarły kapłan był zawsze z ludźmi, razem z nimi modlił się na nabożeństwach majowych przy przydrożnych krzyżach, razem z nimi modlił się na różańcu. Był organizatorem pielgrzymek, które cieszyły się ogromnym zainteresowaniem, wspominano, że lista chętnych do wspólnego pielgrzymowania była zwykle dłuższa niż ówczesne możliwości transportowe.

W historii Grodziska, zarówno parafii, jak i gminy zapisał się jako budowniczy kościoła. Najpierw wybudował w Siemionach drewnianą kaplicę pw. św. Marii Goretti, potem plebanię w Grodzisku. Zwieńczeniem tego dzieła była budowa kościoła w Grodzisku. Murowany, monumentalny kościół pw. Wniebowzięcia NMP budowano przez kilkanaście lat. Podejmując te inwestycje śp. ks. Henryk Nowak, który proboszczem parafii w Grodzisku był przez 22 lata (1981 – 2003), wsparcia budowy szukał niemal na całym świecie. Odwiedzał grupy polonijne w wielu krajach, głosząc tam Ewangelię i zbierając fundusze na budowę.

Ówczesne władze gminy Grodzisk doceniając zasługi śp. ks. Nowaka nadały mu tytuł Honorowego Obywatela Gminy Grodzisk, warto zauważyć, że do tej pory był to jedyny taki tytuł w gminie.

Za te dzieła wdzięczni są parafianie grodziskiej wspólnoty, co wielokrotnie podkreślano podczas uroczystości pogrzebowych. O tym wszystkim mówiono podczas ostatniej drogi śp. ks. Henryka Nowaka, którego żegnano w Grodzisku, w zbudowanym przez niego kościele. Kapłana żegnano prozą i wierszem, ocieranymi ukradkiem łzami a nade wszystko modlitwą. Żałobny kondukt odprowadził zmarłego na miejsce wiecznego spoczynku na cmentarzu parafialnym w Grodzisku. Trumnę wzięli na ramiona druhowie strażacy, za nimi podążali parafianie niosący kwiaty, konduktowi asystowały wozy strażackie.


Śp. ks. prał. Henryk Nowak urodził się 4 października 1928 r. w Zarzeczu na Wołyniu. W czasie drugiej wojny światowej cała rodzina przeniosła się w okolice Hrubieszowa. Do Szkoły Podstawowej uczęszczał Moczyskach oraz w Świerszczowie, do Gimnazjum im. St. Staszica w Hrubieszowie. Kontynuował naukę w Niższym Seminarium Duchownym w Gorzowie Wielkopolskim, następnie w Wyższym Seminarium Duchownym w Gorzowie Wielkopolskim. Przez rok pracował w Szkole Podstawowej we wsi Malice i Drohiczany. Studia seminaryjne kontynuował w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach (1954-1957). Święcenia diakońskie otrzymał w Siedlcach 25 maja 1956 r.; święcenia kapłańskie zaś w Siedlcach 29 czerwca 1957 r. z rąk bp. Mariana Jankowskiego.

Posługę kapłańską pełnił jako wikariusz w parafiach: Rudka (1957), Pobikry (1957-1959), Drohiczyn (1959-1960), Perlejewo (1960-1962), Hajnówka (1965-1976), Bielsk Podlaski (1976-1978). W latach 1962-1964 podjął studia z zakresu teologii moralnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał licencjat. Urząd proboszcza pełnił w parafiach: Kłopoty Stanisławy (1978-1981) oraz Grodzisk k. Siemiatycz (1981-2003). W roku 2003 przeszedł na emeryturę.

Pełnił następujące urzędy i funkcje diecezjalne: dyrektor diecezjalny Unii Apostolskiej Kleru (1989-1992), członek Rady Kapłańskiej (1971-1993), członek Kolegium Konsultorów (1991-1993), diecezjalny referent ds. głuchoniemych i niewidomych (1967-1991), członek Komisji ds. duszpastersko-liturgicznych I Synodu Diecezji Drohiczyńskiej (1994-1997), spowiednik alumnów WSD w Drohiczynie (2004-2013).

Za swoją posługę i postawę kapłańską został mianowany kanonikiem honorowym Drohiczyńskiej Kapituły Katedralnej (1988), następnie kanonikiem gremialnym tejże Kapituły (1993). W roku 1997 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości. Został honorowym obywatelem Gminy Grodzisk (2003). Otrzymał również Krzyż Papieski Diecezji Drohiczyńskiej (2009).